My first few weeks in Prishtina, Kosovo have gone very fast. The current average temperature of around -10C and heavy snow has taken some getting used to compared to the weather in the UK. I have begun Albanian lessons here which has been a great experience although I am realising just how different the standard language is to the Kosovo dialect.
Prishtina is a very interesting city to explore, it became the Capital city 1947 during Yugoslavia, meaning that most of the buildings are from that era. Furthermore, the Yugoslav government had a policy of “destroy the old, build the new” but despite this some Mosques and Ottoman buildings remain. The best example of this is the Ethnographic Museum which shows life in 18th century Ottoman Kosovo. I visited the museum and although it was closed due to lack of electricity I was lucky and got shown around by a tour guide. The museum has Ottoman costumes and other household items. The house was once owned by Emin Gjikolli. Emin Gjikolli, a nickname that means “little man” in Turkish.
It has also been interesting to see the monuments throughout the city dedicated to international figures who helped Kosovo during the 1998-1999 conflict. The are streets named after “Toni Bler” and “Xhorxh Bush” and statues of Bill Clinton and Madeleine Albright. These figures are clearly held in high regard and the people here are very welcoming to tourists. The war was over 20 years ago and Prishtina has clearly come a long way since, these statues are reminders that it is very much in living memory. Now that I am settled here I am excited to begin volunteering and make some day trips to nearby cities.
Muzeu Etnologjik në Prishtinë
Javët e mia të para në Prishtinë, Kosovë kanë shkuar shumë shpejt. Temperatura mesatare aktuale prej rreth -10 gradë Celsius dhe bora e madhe ka marrë disi të mësohem në krahasim me motin në Angli. Unë kam filluar mësimet e shqipes këtu, e cila ka qenë një përvojë e madhe edhe pse po e kuptoj se sa e ndryshme është gjuha standarde me dialektin e Kosovës.
Prishtina është një qytet shumë interesant për t’u eksploruar, ajo u bë Kryeqytet në vitin 1947 gjatë Jugosllavisë, që do të thotë se shumica e ndërtesave janë të asaj epoke. Për më tepër, qeveria jugosllave kishte një politikë “të shkatërrojë të vjetrën, të ndërtojë të renë”, por pavarësisht kësaj disa xhami dhe ndërtes
a osmane kanë mbetur. Shembulli më i mirë për këtë është Muzeu Etnografik i cili tregon jetën në Kosovën osmane të shekullit të 18-të. Vizitova muzeun dhe megjithëse ishte i mbyllur për shkak të mungesës së energjisë elektrike, pata fat dhe u tregova nga një guidë turistike. Muzeu ka kostume osmane dhe sende të tjera shtëpiake. Shtëpia dikur ishte në pronësi të Emin Gjikollit. Emin Gjikolli, një pseudonim që në turqisht do të thotë “burrë i vogël”.
Gjithashtu ka qenë interesante të shihen monumentet në të gjithë qytetin kushtuar figurave ndërkombëtare që ndihmuan Kosovën gjatë konfliktit të viteve 1998-1999. Janë rrugët me emrin “Toni Bler” dhe “Xhorxh Bush” dhe statujat e Bill Clinton dhe Madeleine Albright. Këto shifra mbahen qartazi me respekt dhe njerëzit këtu janë shumë mikpritës për turistët. Lufta ishte më shumë se 20 vjet më parë dhe Prishtina ka bërë një rrugë të gjatë që atëherë, këto statuja janë përkujtues se ajo është shumë në kujtesë. Tani që jam vendosur këtu, jam e emocionuar të filloj vullnetarizmin dhe të bëj disa udhëtime ditore në qytetet e afërta.