Танҳо дар Тоҷикистон барои крисмас (иди мавлуди Исо). Намехоҳам ин “блог” ғамгин бошад чунки дар ҳақиқат ман бисёр зид нестам, ки имсол дар кишваре ҳастам, ки мардум крисмасро қайд намекунанд. (Аз тарафи дигар модарам хеле розӣ нест, ки барои таътил ба хона намеоям!)
Хеле кам одамон ин ҷо медонад, ки иди крисмас чист ё ҳадди ақал як крисмаси услуби аврупоӣ аст. Ин ба ман имконият медиҳад, ки ин идро чӣ хел мехоҳам он тавр ҷашн гирам. Метавонам интихоб кунам, ки кадом анъанаҳоеро, ки ман мехоҳам дар крисмаси хӯрди тоҷикии худам дохил кунам ва албатта метавонам баъзе анъанаҳои нави худамро оғоз кунам!
Бо мақсади оғози рӯз ман барвақттар аз он бедор шудам, ки дар муддати хеле дароз бедор намешудам (5 саҳарӣ) ва бо ду дӯст ба як қишлоқ берун аз шаҳр бо такси рафтем. Мо ба бузургтарин кӯҳ рафтанро сар кардем, ки аз шаҳри Душанбе метавонед онро бине. Вақте дар роҳ мерафтем хеле тарик буд ва бори аввал пас аз ба Тоҷикистон омада, ситораҳоро дидам. Ҳоло мефаҳмам барои чӣ одамон ин кишварро “боми дунё” меноманд – ва бовар накарданӣ буд!
Тақрибан дар ними роҳ ба сӯи кӯҳ мо истодему тулӯи офтобро тамошо кардем. Қуллаҳои кӯҳҳои барфӣ дар пушти мо гулобӣ шуданд ва зуд тамоми водиро дида метавонистем. Чӯпононро бо бузҳояшон дар доманакӯҳҳо тамошо кардем ва дертар бо мошини баъзе сокинони деҳа ба шаҳр баргаштем.
Дертар дар рӯз дӯстҳое вохӯрдам барои “Сикрет Санта” (тақсимоти тӯҳфаҳо) ва дар Чойхона Роҳат лағмон хӯрдем. Дар шаб пеши бибию бобои оилаи тоҷикии ман барои як шабнишинии сюрприз рафтем. Онҳо меҳмондории тенҷ карданду ҳатто каме пиво хариданд ва бо бобо нӯшидем.
Alone in Tajikistan for Christmas. I don’t want this to be a melancholic blog post because in truth I really don’t mind so much that I’m stuck in a country that doesn’t celebrate Christmas this year. (My mother on the other hand is not too happy about the fact that I won’t be coming home for the holidays!)
Very few people here understand what Christmas is, or at least what European-style Christmas festivities entail. This has given me the opportunity to make Christmas exactly what I want it to be. I get to pick and choose which traditions to include in my own little highbrid Christmas, and of course make some new traditions of my own!
I started Christmas day by waking up earlier than I’ve woken up in a long time (5 am) and getting a taxi with a couple of friends to a village outside the city. We started walking up the biggest mountain you can see from Dushanbe city. For the first hour we were walking in the dark and for the first time since arriving in Tajikistan I could see the stars. Now I understand why people call this country the roof of the world – and it was incredible!
About half way up we stopped to watch the sunrise. The tips of the snow-capped mountains behind us turned pink and soon we could see the whole valley below us. We watched the shepherds herding their goats up the mountainside and later got a lift back into the city with some villagers we met walking down.
Later in the day I met some friends to do a Secret Santa and eat lagman (noodle soup) at a famous choikhona (teahouse) in the city centre. In the evening I came home to a surprise Christmas dinner organised by my host family’s grandparents. They’d cooked a massive spread of food and had even bought beer (so I had a cheeky pint with the grandad!)